ده ها زن افغانستانی در گروگان طالبان

هم اکنون حدود پنج ماه است که طالبان در افغانستان حاکم شده است. مقامات طالبان تاکید دارند که رفتار این گروه با مردم افغانستان نسبت به دوره قبلی حکومت طالبان به شدت تغییر کرده است. اما گزارش ها از افغانستان نشان می دهد که طالبان همچنان با انواع رفتارهای خشونت آمیز، تمام افغانستانی ها بخصوص زنان این کشور را تحت ستم قرار می دهند. این در حالی است که بسیاری از شبکه های اجتماعی جهان، مانع دیده شدن جنایات طالبان علیه مردم افغانستان می شوند.

چرا شبکه های اجتماعی جنایات طالبان را بایکوت می کنند؟
به گزارش تیتر حادثه ، از سال ها پیش برخی شبکه های اجتماعی از جمله فیس بوک و اینستاگرام که بسیاری از مردم جهان از آن استفاده می کنند، مقرراتی را درباره منع ترویج محتوای خشونت آمیز وضع کرده اند که بر مبنای آن، عمدتا جلوی انتشار تصاویر و متن هایی که نشان دهنده اعمال خشونت مستقیم علیه افراد مختلف باشد، گرفته می شود. یعنی معمولا پست هایی که حاوی تصاویر خشونت آمیز است، توسط فیس بوک یا اینستاگرام حذف می شود و در صورت تکرار این مساله از سوی یک صفحه، به طور کامل آن صفحه از دسترس خارج می شود.

اما باید توجه داشت زمانی که این مقررات در شبکه های اجتماعی وضع شد، هنوز در افغانستان حکومتی روی کار نیامده بود که کودکان، مردان و بخصوص زنان این کشور را با انواع روش های خشونت آمیز تحت ستم قرار دهد. اما در ماه های اخیر اخبار زیادی از این کشور مبنی بر اعمال خشونت مستقیم یا حتی کشتار مردم مظلوم افغانستان توسط عوامل طالبان مخابره شده است که البته با توجه به اعمال محدودیت فیس بوک و اینستاگرام به عنوان شبکه های اجتماعی پرمخاطب، بخش زیادی از این تصاویر بازتاب چندان گسترده ای در سطح جهان نداشته است.

این در حالی است که طبیعتا انتشار هرچه گسترده تر تصاویر خشونت های طالبان علیه مردم و بخصوص زنان افغانستان می تواند چهره حقیقی این گروه را بیشتر در سطح جهان بازتاب نماید. اما اکنون با بایکوت خبری نسبی جنایت های طالبان در برخی شبکه های اجتماعی شاهد آن هستیم که بسیاری از کشورها در برابر این جنایت ها سکوت می کنند و به همین دلیل، نه تنها شاهد عدم شکل گیری اجماعی جهانی در میان دولتمردان و حتی مردم کشورها علیه طالبان هستیم، بلکه رفته رفته زمزمه های به رسمیت شناخته شدن این گروه در سازمان ملل شنیده می شود.

برخورد شدید طالبان با فعالان فضای مجازی افغانستان
این نکته ای است که دکتر اجمل خالقیار، رئیس بخش رسانه ای دفتر امور مهاجرین افغان مقیم در ایران (یک مرکز غیردولتی که توسط ژنرال نظام الدین قیصاری، از فرماندهان سابق ارتش افغانستان در ایران دایر شده است و با سازمان ملل همکاری می کند) در گفت و گو با رکنا روی آن دست گذاشت و اظهار داشت: متاسفانه برخی شبکه های اجتماعی از جمله فیس بوک و اینستاگرام به بهانه جلوگیری از بازتاب تصاویر مربوط به خشونت در سطح جهان، مانع انتشار گسترده تصاویر جنایات طالبان علیه مردم افغانستان می شوند و پست ها و صفحاتی را که خشونت های مستقیم طالبان علیه مردم افغانستان را نمایش می دهند، حذف می کنند.

وی افزود: تمام مردان و زنان افغانستان که مشغول مبارزه علیه طالبان هستند، برای بهبود وضعیت حقوق اجتماعی شهروندان کشور ما تلاش می کنند، این در حالی است که طالبان راه هرگونه آزادی بیان و مبارزه مدنی در افغانستان را سد کرده است و استخبارات طالبان گروه هایی را مشغول رصد فضای مجازی قرار داده است تا هر کسی را که اندکی در شبکه های اجتماعی مطرح است و می خواهد صدای حقیقی مردم افغانستان را به جهان انعکاس بدهد، شناسایی کنند تا یا صفحه او را هک کنند، یا آن صفحه را ببندند، یا خود شخص را ترور کنند یا دهان او را با تهدید ببندند.

قتل و ربایش زنان شرکت کننده در تظاهرات علیه طالبان
مساله دیگری که باید به آن توجه داشت، این است که در روزهای اخیر خبرهایی از ربوده شدن یا حتی قتل برخی زنان افغانستان توسط نیروهای طالبان منتشر شده است. براساس این خبرها عوامل طالبان، با شناسایی زنان مطرحی که در ماه های اخیر در تظاهرات گوناگون علیه این گروه شرکت کرده اند، آنها را تعقیب کرده اند و شبانه یا ربوده یا به قتل رسانده اند. در این میان همچنین آمار زنان مفقودالاثر شرکت کرده در تظاهرات علیه طالبان کم نیست و اساسا این گروه در ماه های اخیر فشارهای زیادی را به فعالان اجتماعی زن در افغانستان وارد کرده است.

خالقیار ضمن اشاره به این نکته گفت: در ماه های اخیر کم نبودند زنانی که برای مبارزه در راستای دموکراسی و آزادی بیان صدای اعتراض خود را بلند کردند و سعی کردند چهره حقیقی طالبان را برعکس ادعای این گروه مبنی بر تغییر رفتار به جهانیان نشان دهند. اما هم اکنون بخش زیادی از این زنان یا توسط طالبان کشته شده اند، یا از سوی عوامل این گروه ربوده شده اند، یا در معرض تهدید طالبان قرار دارند.

این فعال حقوق مدنی افغانستان ادامه داد: طالبان در روزهای ابتدایی روی کار آمدن خود ادعا کرد که با هیچ کدام از فعالان حقوق مدنی این کشور برخورد نخواهد کرد، اما در حال حاضر بسیاری از فعالان حقوق بشر بخصوص فعالان جامعه زنان افغانستان ناچار شده اند که به دلیل ترس از طالبان پنهان شوند و بسیاری از این خانم ها گوشی های همراه و شبکه های اجتماعی خود را از دسترس خارج کرده اند تا توسط طالبان شناسایی نشوند. البته بخش زیادی از آنان نیز ناچار شده اند که از افغانستان خارج شوند و به کشورهایی مثل ایران یا تاجیکستان پناه ببرند.

سکوت جامعه جهانی در برابر جنایات طالبان
رئیس بخش رسانه ای دفتر امور مهاجرین افغان مقیم در ایران با تاکید بر این که در حال حاضر هیچ گونه آزادی بیان برای زنان و مردان افغانستان وجود ندارد، اظهار داشت: متاسفانه با وجود این که در شرایط کنونی طالبان کاملا برخلاف وعده هایی که پیش‌تر سر داده بود، دست به خشونت علیه مردم افغانستان بخصوص زنان این کشور می زند، شاهد سکوت جامعه جهانی در برابر جنایات طالبان هستیم و معلوم نیست آمریکا یا سایر کشورها چه نوع روابط پنهانی با طالبان دارند که اقدامی علیه این گروه انجام نمی دهند.

این فعال مدنی افغانستان ادامه داد: هم اکنون حق تحصیل و کار از بیشتر زنان افغانستان سلب شده است و بسیاری از زنان خبرنگار، استاد دانشگاه، فعال حقوق مدنی و فعال فضای مجازی در افغانستان ناچار شده اند که خود را از ترس طالبان پنهان کنند، چراکه اگر طالبان کوچکترین صدای اعتراضی را از سوی آنها بشنود، حتما آنها را می کشد یا می رباید؛ به نحوی که هم اکنون گزارش هایی که از برخی زنان فعال در افغانستان به دست ما رسیده است، از این حکایت دارد که در پنج ماه گذشته، بین 15 تا 20 نفر از زنان مبارز در افغانستان به دست طالبان کشته شده اند، اما این گروه اجازه نمی دهد که این خبر در هیچ گونه رسانه ای منتشر شود.

طالبان همه مخالفان خود را می کشد
مساله دیگری که درباره وضعیت امروز افغانستان وجود دارد، این است که با وجود این که زنان این کشور در خط مقدم مبارزه با طالبان قرار دارند، مردان افغانستان کمتر در تظاهرات گوناگون علیه این گروه شرکت می کنند؛ به نحوی که در ماه های اخیر زنان افغانستانی در خط اول تظاهرات علیه طالبان قرار داشته اند و به نظر می رسد که اگر مردان این کشور نیز در کنار زنان به مبارزه و تظاهرات علیه طالبان بپیوندند، هرچه زودتر جنبش مردم افغانستان علیه طالبان به نتیجه خواهد رسید.

خالقیار ریشه سکوت برخی مردان در افغانستان در برابر جنایات طالبان را در قساوت شدید این گروه علیه مخالفان خود دانست و گفت: مشکل اساسی مردم افغانستان این است که طالبان علیه تمام کسانی که به مخالفت با آنها برمی‌خیزند، شدیدترین خشونت ها را به کار می برد و به همین دلیل، مردان افغانستان کمتر می توانند که علیه این گروه تظاهرات کنند؛ وگرنه مردان افغانستان نیز مانند زنان این کشور از دموکراسی و آزادی بیان حمایت می کنند، اما متاسفانه اکنون یک گروه تروریستی در افغانستان حاکم شده است که هر فردی اعم از مرد یا زن که صدای خود را بلند کند، می کشد.

این فعال حقوقی مدنی افغانستان البته به تلاش های برخی مردان افغانستان برای نبرد با طالبان نیز اشاره کرد و اظهار داشت: هم اکنون تعدادی از مردان جوان مبارز و انقلابی در افغانستان دور هم جمع شده اند و جلساتی مخفی را تشکیل داده اند تا بتوانند برای مبارزه با طالبان برنامه ریزی کنند. اما نکته مهم این است که اگر طالبان متوجه شود که چه کسانی علیه این گروه برنامه ریزی کرده اند، قبل از این که هرگونه برنامه ای اجرا شود، مخالفان خود را از بین می برد.

طالبان جلوی ورود دختران به دانشگاه ها را می گیرد
موضوع دیگری که رئیس بخش رسانه ای دفتر امور مهاجرین افغان مقیم در ایران در میان صحبت های خود به آن اشاره کرد، این است که بخش زیادی از زنان افغانستان که در حکومت قبلی این کشور مشغول به کار بودند، حالا که طالبان در این کشور حاکم شده، ناچار شده اند که برخلاف میل باطنی خود در خانه بنشینند. در واقع، هم اکنون زنان افغانستان از دو حق اساسی خود که حکومت قبلی در اختیار زنان گذاشته بود، یعنی حق تحصیل و حق کار کردن محروم شده اند.

این فعال حقوق مدنی افغانستان ادامه داد: متاسفانه هم اکنون دولت طالبان جلوی ورود بسیاری از دختران افغانستانی به دانشگاه ها را گرفته است. همچنین در برخی ولایات افغانستان، کودکان بخصوص دختران که باید درس بخوانند و به مکتب بروند، از حق درس خواندن محروم مانده اند و طالبان اجازه تحصیل را به آنها نمی دهد. همچنین فشار مشکلات اقتصادی موجود در افغانستان بیش از همه بر کودکان و زنان این کشور وارد می شود و این گروه بیش از همه در معرض گرسنگی ناشی از دشواری های معیشتی قرار گرفته اند.

وی در ادامه تاکید کرد: گرسنگی تنها یکی از مشکلات مردم افغانستان است و متاسفانه ما اکنون با شرایطی در کشور خود مواجه هستیم که هیچ کدام از مردان، زنان و کودکان نمی توانند اعتراض خود را به طالبان مطرح کنند و همه صحبت های مقامات ارشد این گروه درباره وجود عدالت بین اقوام و آزادی بیان در افغانستان، تماما کذب است، زیرا مردم ما هم اکنون از نظر سیاسی و اقتصادی به شدت تحت فشار قرار دارند.

60 درصد نیروهای نظامی و دولتی حکومت قبلی افغانستان در ایران هستند
خالقیار در بخش دیگری از صحبت هایش ضمن اشاره به سابقه تاریخی مشترک بیش از 2 هزار ساله مردم ایران و افغانستان گفت: با توجه به این که مردم ایران و افغانستان با یکدیگر، هم دین، هم فرهنگ و هم زبان هستند، ما ضمن تشکر از مهمان نوازی مردم و مسئولان ایران، از رهبر انقلاب اسلامی تقاضا داریم که به مهاجران افغانستانی و شرایط این روزهای کشور ما کمک کنند، زیرا نیروهای طالبان به دروغ می گویند که فارسی زبانان این کشور را تحت ستم قرار نمی دهند و هم اکنون این صحبت از زبان برخی عوامل طالبان شنیده می شود که فارسی زبانان متعلق به ایران و تاجیکستان هستند و باید افغانستان را ترک کنند.

رئیس بخش رسانه ای دفتر امور مهاجرین افغان مقیم در ایران با بیان این که هم اکنون 60 درصد نیروهای نظامی و دولتی حکومت قبلی افغانستان به ایران پناه آورده اند، توضیح داد: ما از رهبر جمهوری اسلامی ایران تشکر می کنیم که در ماه های اخیر افغانستانی های بسیاری را که حتی بعضا کارت شناسایی و پاسپورت نداشتند، به ایران پناه دادند و امیدواریم که مسئولان ایران همانند گذشته از افغانستانی هایی که در مناطق مختلف ایران زندگی می کنند، حمایت های لازم را داشته باشند.

سازمان ملل نباید طالبان را به رسمیت بشناسد
این فعال حقوق مدنی افغانستان در بخش پایانی صحبت هایش با انتقاد مجدد از بی توجهی نهادهای بین المللی به وضعیت اسف بار امروز مردم افغانستان اظهار داشت: متاسفانه با وجود این که ایران در تمام سال های اخیر به خوبی از مردم افغانستان میزبانی کرده است، اما هم اکنون شاهد سکوت کشورهایی در برابر شرایط امروز افغانستان هستیم که شعار حقوق بشر را سر می دهند، ولی هیچ واکنش موثری در برابر جنایات این روزهای طالبان انجام نمی دهند.

وی در پایان تصریح کرد: ما از سازمان ملل، نهادهای بین المللی و سایر نهادهایی که درباره حقوق بشر شعار می دهند، می خواهیم که به شرایط امروز مردم افغانستان که حقوق آنها توسط طالبان پایمال شده و آزادی بیان آنها به طور کامل سلب شده است، توجه کنند، زیرا جامعه جهانی می تواند با استفاده از قوانین بین المللی، بابت جنایات امروز طالبان از این گروه حساب کشی کند و هیچ کشوری نباید در شرایط امروز طالبان را به رسمیت بشناسد.