ماده محرک مسمومیت دانش‌آموزان از نوع خطرناک نبوده است

به گزارش تیتر حادثه

سعید کریمی گفت: به دنبال دستور وزیر بهداشت مبنی بر تشکیل کمیته علمی و بررسی مسمومیت‌هایی که در مدارس ایجاد شد، بلافاصله کمیته‌ای با بیش از ۳۰ نفر از بهترین دانشمندان مرتبط با این موضوع اعم از متخصصین ریه، سم‌شناسی، میکروب‌شناسی، عفونی، روانپزشک، بهداشت محیط و…. تشکیل دادیم و این کمیته چند جلسه برگزار کرده است. گزارش‌های استان‌های مختلف در این کمیته بررسی شده و خود اعضا حضور میدانی پیدا کردند و به استان‌های مختلف رفتند و بیماران را شخصاً ویزیت و مدارک را بررسی کرده‌اند.

وی با بیان اینکه نتایجی که اعلام می‌کنم، نتایج بررسی‌ها و جمع‌بندی کمیته علمی است، افزود: این قضیه دارای چند بخش است؛ بخشی از دانش‌آموزان با یک ماده محرک تحریک کننده که عمدتاً استنشاقی است، مواجهه پیدا کردند. این بخش قسمتی از مجموعه بچه‌هایی است که به اورژانس فرستاده شده‌اند.

کریمی ادامه داد: یک بخش دیگر مربوط به دانش‌آموزانی است که در کنار دانش‌آموزانی بودند که با ماده محرک مواجهه داشتند و اضطراب و نگرانی به آنها منتقل شده است. بخش سوم هم مربوط به کسانی است که اصلاً در آن مدرسه‌ای که ماده محرک با تعدادی از دانش‌آموزان تماس پیدا کرده، نبودند، اما در اخبار این موضوع را خواندند و عوارض ناشی از آثار روحی روانی بوده که بر آنها گذاشته شده است.

وی افزود: دانش‌آموزانی که در معرض این ماده محرک قرار گرفتند، عمدتاً ابراز می‌کنند که ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بعد از استشمام یک «بو» که این بو متفاوت است و بوهای مختلفی مطرح شده است، دچار علائم تحریکی تنفسی مانند سوزش گلو، سرفه، تنگی نفس و علائم اشک‌ریزش شدند و به دنبال این علائم تحریکی دیگر مانند دل‌درد، ضعف و بی‌حالی و در برخی از این بچه‌ها و افرادی که در معرض این ماده محرک بوده‌اند، بی‌حسی اندام‌ها بوده است که اینها علائم مواد محرک است.

معاون وزیر بهداشت ادامه داد: این مواد محرک، لزوماً یک ماده هم نیست که اسمش را بگوییم و انواع مختلف دارند. عمدتاً هم مواد دم دستی هستند و برخلاف آنچه که برخی اظهار کردند، مواد دم‌دستی هستند که می‌توانند تحریک ایجاد کنند. در عین حال به تیم‌های اورژانس اعلام کردیم که تریاژ را از همان محیط آغاز کنند و نیاز نیست همه این بچه‌ها که برخی مضطرب هستند به بیمارستان منتقل کنند.

کریمی با بیان اینکه بنابراین طبق برآوردها کمتر از ۱۰ درصد از موارد علائم واقعی بودند و عمدتاً مربوط به بحث‌های اضطرابی است، گفت: از طرفی کسانی هستند که اصلاً در محیط و مدرسه‌ای که مواد محرک وجود داشته، نبودند، اما وقتی اخبار را دیده و شنیده‌اند دچار اضطراب شدند.