فرو رفتن چاقو در چشم پسر بی گناه !

به گزارش تیتر حادثه ، شامگاه 10 مرداد ماه سال ۹۸ ماموران کلانتری ۱۳۱ شهرری در حال گشت زنی در حوزه استحفاظی به یک پژو ۲۰۶ که 3 سرنشین داشت و با سرعت سرسام آوری در حرکت بود مشکوک شدند و دستور ایست برای آنها صادر شد و این در حالی بود که به نظر می رسید سرنشینان خودرو حالت طبیعی ندارند .
ماموران پس از متوقف کردن خودرو پژو با 3 مرد روبه رو شدند که سر و صورتشان خونی بود .

یکی از آنها گفت: ما برای تفریح به کنار رودخانه رفته بودیم .آنجا با هم ناهار خوردیم اما 3 جوان که فکر می کند مست بودند سوار بر موتور هوندا به آنجا آمدند و به سمت ما حمله ور شدند .آنها با چاقو و پنجه بوکس به جانمان افتادند .یکی از آنها که سعید نام داشت با چاقو به چشم دوستمان علی زد. چشم علی به شدت آسیب دیده و من و دوست دیگر مان هم زخمی شده ایم. ما در حال رفتن به بیمارستان بودیم که پلیس به ما مشکوک شد و ایست داد.

کوری چشم
با اظهارات 3 مرد جوان، آنها به بیمارستان منتقل شدند و تحت درمان قرار گرفتند .اما چشم راست علی به خاطر شدت جراحات و اصابت چاقو نابینا شد و پزشکان اعلام کردند امکان بازگشت بینایی وی ممکن نیست .

ماموران به ردیابی پسران موتورسوار پرداختند و با اطلاعاتی که از شاکی ها گرفته بودند آنها را در حاشیه شهرری ردیابی و بازداشت کردند .

متهمان در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستادند.

در ابتدای جلسه علی به تشریح شکایتش پرداخت و گفت: من و دوستانم برای تفریح به کنار رودخانه رفته بودیم. اما متهمان بی دلیل به ما حمله کردند و دعوا راه انداختند. سعید با چاقو به چشمم زد و زندگی ام سیاه شد. من چندبار تحت عمل جراحی قرار گرفتم اما بی فایده بود و پزشکان از بازگشت بینایی ام قطع امید کرده اند. من تقاضای قصاص چشم دارم و حاضر به گذشت نیستم.

دو شاکی دیگر نیز به خاطر ضرب و جرح های عمدی شکایت شان را مطرح کردند .

در دادگاه

سپس متهمان به دفاع پرداختند اما ادعای جدیدی را مطرح کردند. آنها خود را بی گناه خواندند و مدعی شدند هنگام درگیری آنجا حضور نداشته اند و برای اثبات ادعایشان نیز شاهدانی را به دادگاه معرفی کردند .آنها گفتند بی دلیل بازداشت شده اند و شاکی ها را نمی شناسند.

به این ترتیب و با ادعای متهمان ادامه جلسه بعد موکول شد .

در دومین جلسه 3 شاهد در جایگاه ویژه ایستادند اما گفتند موقع درگیری آنجا حضور نداشته اند و نمی دانند متهمان هنگام درگیری کجا بوده اند.

در حالی که شاهدان ادعای متهمان مبنی بر بی گناهی را تایید نکرده بودند 3 متهم بار دیگر از خود دفاع کردند .

سعید این بار جرمش را گردن گرفت و گفت: من و دوستانم برای هواخوری به کنار رودخانه رفته بودیم که با 3 پسر درگیر شدیم . وقتی درگیری میان ما بالا گرفت ،من چاقو کشیدم اما چاقو ناخواسته با چشم علی برخورد کرد .من اصلا خصومتی با نداشتم و چشم او ناخواسته نابینا شد.

دومین متهم گفت :قبول دارم با پسران پژوسوار درگیر شدیم اما من ضربه ای به چشم علی نزدم.

سومین متهم نیز گفت: باور کنید موقع درگیری من فقط روی موتور نشسته بودم و حتی از موتور پیاده نشدم. من از دوستانم خواستم تا درگیری را ادامه ندهند اما آنها گوش نکردند.

سه شاکی نیز اظهارات این متهم را تایید کردند و گفتند وی در درگیری شرکت نداشته است.

قصاص چشم

در پایان جلسه قضات وارد شور شدند و با توجه به مدرک های موجود در پرونده و نظر پزشکی قانونی که در گزارشی اعلام کرد بود امکان قصاص چشم به خاطر عدم رعایت تساوی ممکن نیست ، سعید را به دو سال زندان و پرداخت نصف دیه کامل به خاطر کوری چشم علی و همچنین پرداخت دیه به خاطرسایر جراحت ها محکوم کردند. دومین متهم نیز به یک سال زندان و پرداخت دیه محکوم شد .

قضات دادگاه متهم ردیف سوم را از شرکت در درگیری تبرئه کردند .

با اعتراض شاکی پرونده، حکم در دیوان عالی کشور تحت رسیدگی دوباره قرار گرفت و پس از بررسی موشکافانه ،قضات شعبه ششم دیوان عالی کشور حکم صادره را تایید کردند.

رعایت تساوی شرط اجرای حکم قصاص چشم

محمد صفایی فر حقوقدان ،در رابطه با صدور حکم قصاص چشم و اجرای آن در گفتگو با خبرنگار ایران گفت: امروزه متاسفانه به خاطر نزاع های خیابانی و یا اسیدپاشی ضربات وارد شده به چشم زیاد شده اما چون در اجرای حکم قصاص مماثلت وجود ندارد حکم قصاص چشم انجام نمی شود و حکم قصاص تبدیل به پرداخت دیه می‌شود. البته سازمان عفو بین الملل نیز این احکام را به عنوان نابینا کردن عمدی تلقی کرده و آن را نقض فاحش حقوق بشر و در تضاد با ماده ۱۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی می‌داند که ایران نیز به آن پیوسته است.

او ادامه داد :در بسیاری از پرونده ها ممکن است در درگیری چشم شاکی سالم بماند اما به بینایی او آسیب رسیده باشد و فقط منافع چشم از راه رفته باشد .که در این صورت بسیاری از فقها و حقوقدانان ها اجرای حکم قصاص را جاری نمی دانند و آن را تبدیل به دیه می کند و این حکم به علت عدم رعایت تساوی و احتمال تلف جانی در اجرای قصاص چشم صادر می شود .چرا که ممکن است آسیبی که بعد از اجرای حکم قصاص چشم به مجرم وارد میشود بیشتر از آسیبی باشد که وی به چشم شاکی وارد کرده است .

صفایی فر گفت: امروزه با توجه به پیشرفت های پزشکی و تجهیزات پزشکی توانایی اجرای حکم قصاص چشم با لیزر در مراکز پیشرفته تا حد زیادی امکان پذیر است اما بسیاری از مراکز زیر بار انجام آن می روند و از انجام آن سرباز می زنند .

این حقوقدان به یک نظر مشورتی اشاره کرد و گفت از قوه قضاییه سوال شده اگر این مراکز در اجرای حکم همکاری نکنند آیا اجرای قصاص منتفی و تبدیل به دیه می شود؟ که قوه قضاییه پاسخ داده است: اگر اجرای قصاص چشم و سلب بینایی بدون اینکه به حدقه چشم آسیب برسد ممکن باشد قصاص از بین نمی رود.

صفایی فر درپایان گفت: به طور کل اجرای حکم قصاص به ندرت صورت می گیرد و معمولا افرادی که محکوم به قصاص چشم شده‌اند سالیان سال در بازداشت و زندان مانده اند که باید تعیین تکلیف شود .این موضوع نیز باید مد نظر قرار گرفته شود که مبلغ دیه نابینایی چشم معادل نصف دیه کامل است. در صورتی که هزینه درمان شخصی که بینایی چشمش را از دست داده بسیار بیشتر از این مبلغ است .بهتر است دولت در این باره فکر جدیدی بی اندیشد تا به جای اینکه افرادی که به قصاص چشم محکوم شده و سالیان سال در زندان مانده اند و هزینه زیادی را به دولت تحمیل کرده‌اند زودتر تعیین تکلیف شوند و افرادی که بینایی چشمشان را از دست داده اند به حق خود برسند.