شهادت ۲ نوجوان ۱۷ ساله ، اشک گرگانی هارا در آورد

 هفتم بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷، نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردم گرگان و نمادی از مقاومت انقلابی مردم ایران در برابر رژیم پهلوی به شمار می‌رود. این روز خونین، با شهادت نوجوانانی شجاع و زخمی‌شدن ده‌ها نفر، برگی از افتخارات تاریخی این شهر و مردمانش را رقم زد.

در این روز، مردم گرگان از نخستین ساعات صبح در خیابان‌های شهر تجمع کردند تا در مراسم عزاداری سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع)، اعتراض خود را به رژیم پهلوی نشان دهند. اما تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم، با دخالت نیروهای شهربانی به خشونت کشیده شد. با وجود برخوردهای وحشیانه ماموران رژیم، مردم به مقاومت ادامه دادند و خیابان‌های اصلی شهر از جمله سرخواجه، پهلوی (امام خمینی فعلی) و فرح (شهید رجایی فعلی) به میادین خروش انقلابی تبدیل شد.

ماموران رژیم برای متوقف‌کردن مردم، به شلیک هزاران گلوله، استفاده از گاز اشک‌آور و حملات بی‌رحمانه روی آوردند. در این حادثه تلخ، دو نوجوان شجاع، «ولی‌الله خاندوزی» و «محمدحسن درویش‌محمدی» به شهادت رسیدند و بیش از ۳۵ نفر مجروح شدند.

شهید ولی‌الله خاندوزی، نوجوانی ۱۷ ساله و شاغل در حرفه جوشکاری، حین تظاهرات هدف گلوله مزدوران رژیم قرار گرفت و به فیض شهادت نائل شد. محمدحسن درویش‌محمدی، دیگر نوجوان ۱۷ ساله و دانش‌آموز پایه دوم اقتصاد، با شور انقلابی و علاقه‌ای عمیق به آرمان‌های انقلاب، در این روز خونین به شهادت رسید.

این حماسه، نه تنها اراده مردم گرگان را در مبارزه با رژیم پهلوی مستحکم‌تر کرد، بلکه به یکی از نمادهای مقاومت مردم ایران در مسیر آزادی و عدالت تبدیل شد. یاد و خاطره شهیدان این روز، به‌ویژه دو نوجوان قهرمان، الهام‌بخش نسل‌های آینده برای پاسداری از ارزش‌های انقلاب اسلامی باقی خواهد ماند.

اکنون که در آستانه چهل‌وششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار داریم، حماسه‌های بهمن‌ماه ۱۳۵۷ و خروش مردمان دلیر گرگان، همچنان در حافظه تاریخی ملت ایران زنده است و یادآور فداکاری‌هایی است که راه آزادی و عدالت را هموار ساخت.